O nama
O istorijatu škole
Nakon osnivanja, oktobra 1954. godine, sam početak rada MŠ „Stevan Hristić“, bio je skroman. Nastava se odvijala u dvema malim prostorijama, koje su ujedno bilei garderoba nekadašnjeg pozorišta. Sa samo dva odseka, klavirskim i odsekom violine, te prve godine u školu se upisalo čak 84 učenika, mada je ih je samo 48 završilo razred.
Preseljenjem u sadašnju zgradu u Uskoj ulici (Akademika Milana Kurepe br. 10), koje je usledilo nakon godinu dana od osnivanja, otvaraju se nove mogućnosti za razvojškole. U skladu sa potrebama grada, postepeno se povećavao broj učenika i nastavnika, kao i broj instrumenata koji se u njoj učio. Danas, škola ima pet odseka, klavirski, harmonike, žičani, duvački i teorijski. U okviru njih se izvodi stručna nastava osnovnog muzičkog obrazovanja na sedam instrumenata: klavir, harmonika, violina, gitara, tambura, flauta i klarinet. U odnosu na prvu deceniju postojanja (1954.-64.) broj učenika i nastavnika je utrostručen, te se danas muzički obrazuje oko tristo učenika, a nastavu izvodi 23 nastavnika uz stručnu pomoć i saradnju pedagoga.
Sve aktivnosti i stremljenja same škole imaju evidentno i značajno učešće u kulturnom i obrazovnom životu Bačke Palanke. Brojni kamerni sastavi, orkestar harmonika, veliki hor, Horić Hristić, povezuju učenike i omogućavaju im zajedničko muziciranje. Nastavnici u školi pored pedagoškog rada i muzičkog obrazovanja učenika upoznaju i sa samom umetnošću, razvijajući u njima estetske i etičke vrednosti.
Poslednjih godina MŠ „Stevan Hristić“ se sve više otvara ka najbližem okruženju organizujući brojna gostovanja, tematske koncerte (Filmska muzika, Muzika za ples, Etno koncerti), kao i manifestacije (Dan uličnih svirača, Dan otvorenih vrata). Pored brojnih visokih nagrada koje su učenici ove škole donosili sa brojnih takmičenja u njenoj 60-to godišnjoj istoriji, sve je značajnije i izraženije opredeljenje škole da uzme vodeću ulogu u umetničkom i kulturnom životu grada.
U okviru muzičke škole „Stevan Hristić“, već dugi niz godina postoji Orkestar harmonika, kog je formirao Josip Supric, ubrzo nakon uvođenja ovog instrumenta u školi a nasledio ga Robert Ditrih.
Njega je uskoro zamenio Mak Stevan koji je skoro dve decenije rukovodio orkestrom. Svojim entuzijazmom, stručnošću i posvećenošću stvorio je orkestar, orkestar – instituciju, velikog ugleda u bivšoj Jugoslaviji.
Sjajni rezultati su posledica napornog rada, visokih standarda i insistiranja na reprezentativnim predstavljanju na svim takmičenjima i festivalima širom tadašnje Jugoslavije. Nakon Mak Stevana Orkestrom rukovodi Sandra Milutinović, nastavnik harmonike, od 1993. pa do 2011. godine.Trebalo je opravdati stečeni ugled orkestra, i nastaviti sa uspešnom tradicijom. Poslednje dve godine orkestrom rukovodi mladi nastavnik harmonike Boris Marković, koji unosi sveže i inovativne ideje u rad sa orkestrom. Rad i rezultati orkestra u zadnje dve decenije, potvrdili da su nove generacije dostojni naslednici i nastavljači tradicije.
Počev od sredine osamdesetih, orkestar je bio prisutan na skoro svim takmičenjima u zemlji, bilo na pokrajinskom, republičkom ili saveznom nivou. Počinju redovno da se pojavljuju i na Susretima harmonikaša u Puli, eminentnom mestu okupljanja harmonikaša iz cele Evrope. U tim osamdesetim godinama osvojeno je preko petnaest prvih, tri druge nagrade i veliki broj priznanja i nagrada na svim takmičarskim nivoima.
Devedesetih godina, sada pod rukovodstvom Sandre Milutinović orkestar nastavlja sa uspehom. Preko dvanaest prvih nagrada, tri druge, jedna treća. Od dvanaest prvih nagrada, četiri su sa nazivom Laureata, odnosno apsolutnog pobednika u svojoj kategoriji (Festival u Kragujevcu 2001, osvojenih maksimalnih 100 bodova; Takmičenje harmonikaša u Smederevu 2008, Laureat; Susreti harmonikaša u Puli 2007 i 2010, takođe najuspešniji u svojoj kategoriji.). U svakom slučaju, Muzička škola “Stevan Hristić” između ostalog je prepoznatljiva upravo po Orkestru harmonika koji u njoj deluje i daje posebnu notu i atmosferu rada u školi.
Hor viših razreda škole postoji i u radu kao obavezan predmet ali i veoma značajan vid negovanja horskog pevanja i horske literature, zajedničkog muziciranja i naravno neizostavno druženje učenika škole.
Njime su od njegovog nastanka rukovodili nastavnici koji su vodili nastavu solfeđa u školi: Dušanka Kostelac, Smilja Mrđa, Tatjana Hadžialić, Danica Mandić, Ljubica Ilić, Zorica Ristić. Pored lepih i zapaženih nastupa na koncertima škole, kao i na različitim kulturnim manifestacijama u gradu hor je postigao značajne rezultate na Republičkom takmičenju. Godine 2001. pod rukovodstvom Zorice Ristić osvaja treće a 2004. na istom, Republičkom takmičenju, naš hor viših razreda je pored osvojene prve nagrade poneo i status LAUREATA takmičenja.
Kamernoj muzici je takođe u dosadašnjem školskom životu pridavan veliki značaj, što je kod učenika svakako doprinelo razvijanju i negovanju umetničkih vrednosti. Nikada se ljudi tako ne sprijatelje kao kad zajedno muziciraju“ reči su Hermana Hesea kojima su se nastavnici škole vodili i vode i dan danas. U oblasti kamerne muzike najznačajnije mesto zauzima kvintet harmonika kojim od 1983. rukovode različiti nastavnici: Mak Stevan, Jelisaveta Mak (1984- 1989), Darinka Gunjić (1991-2004) sa malim prekidima, zatim Kajka Ristić Horvat (1995. i 1996.) Jasmina Savić 2002. i Ljubica Vavrin (2004-2008). Iz godine u godinu ovaj kamerni sastav je menjao svoje članove i rukovodioce, ali kao forma opstajao dugi niz godina i osvajao vrhunske nagrade na brojnim takmičenjima u zemlji. Značajno mesto u negovanju kamernog muziciranja u školi zauzimaju i klavirska dua kao i instrumentalna dua harmonika kao i različitih instrumenata. Na tom polju veoma uspešno su radili: Jelka Karakašević, Marijana Josipović Mirković, Darinka Gunjić i Mila Gogić.
O Stevanu Hristiću
Stevan Hristić je srpski kompozitor, dirigent, pedagog i muzički pisac. Rođen je 19.06.1885. godine u Beogradu, gde je i preminuo 21.08.1958. godine. Bio je sin ministra i diplomate Koste Hristića i unuk predsednika Vlade, Nikole Hristića.
Smatra se jednim od najistaknutijih kompozitora u Srbiji, u prvoj polovini 20. veka. Prva muzička znanja je stekao u Mokranjčevoj školi, da bi studije nastavio u Lajpcigu. Posle kraćeg rada u Srpskoj muzičkoj školi boravio je u Rimu, Moskvi, Parizu. Pred Prvi svetski rat vratio se u Beograd i započeo dirigentsku aktivnost u Narodnom pozorištu i pedagošku delatnost u Srpskoj muzičkoj školi i bogosloviji. Između dva svetska rata dao je doprinos razvoju muzičkog života Beograda kao jedan od osnivača i prvi šef i dirigent Beogradske filharmonije, dirigent i direktor Beogradske opere, jedan od osnivača i prvih nastavnika Muzičke akademije u Beogradu. Izabran je za dopisnog i redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) i rukovodio radom Muzikološkog instituta. Nakon Drugog svetskog rata, učestvovao je u osnivanju Udruženja kompozitora Srbije, čiji je bio i dugogodišnji predsednik.
Hristić nije napisao veliki broj kompozicija, ali dela koja je komponovao su obimna dela: opera Suton, balet Ohridska legenda, oratorijum Vaskrsenje, više orkestarskih kompozicija (scenske muzike za pozorišne komade), dela iz oblasti duhovne muzike (Liturgija, Opelo posvećeno poginulima u Prvom svetskom ratu), koncertne kompozicije (Simfonijska fantazija za violinu i orkestar, Rapsodija za klavir i orkestar), kao i horske kompozicije (Jesen, Dubrovački rekvijem) i kamernu vokalnu liriku (manji broj dela: Bila jednom ruža jedna, Lastavica, Elegija, Veče na školju, Behar). Hristićevo najznačajnije delo je prvi srpski balet „Ohridska legenda”
